Lieve vreemdeling,
Dat gekke idee om in het vliegtuig te stappen en nooit meer terug te keren.
Alleen ik wilde het land niet uit. Maar wel gewoon verdwijnen uit de wereld die ik kende. Niet meer in de verwachtingen van anderen leven.
Ik wilde een schrijver worden.
Gewoon elke dag schrijven met de gordijnen dicht, om half vijf op publiceren klikken en dan de deur dichttrekken en andere dingen doen.
Het is niet makkelijk om te verdwijnen. Althans. Niet voor mij.
De antwoorden van anderen gijzelen me altijd.
Toen ik zei: ‘Ik wil fulltime schrijver worden.’
Antwoordden de mensen: ‘Als freelance tekstschrijver?’
‘Nee. Kunstenaar. Mijn eigen verhalen publiceren.’
Zij: ‘Hoe ga je daarvan leven? Is dat niet eenzaam? Wat als het mis gaat? Dan ben je alles wat je nu hebt kwijt. Bouw je wel pensioen op? In deze onzekere tijd? Is het niet een naïeve droom? Je gaat nooit beroemd worden. Het gaat je nooit lukken.’
We hebben allemaal dromen.
Totdat we de realiteit van het leven ervaren.
‘Durf te dromen’, zeggen ze.
Maar als je je droom waar wil maken, zeggen ze juist:
‘Stop met dromen. Wees realistisch.’
Weet je wat zulke stemmen doen? Dat onzekere gedeelte in mij activeren. Dat angstcentrum dat zegt: ‘Pas nou maar op, voor je het weet word je een hongerartiest. Dat wil je toch ook niet?’
- Je hebt geen spaargeld.
- Je hebt geen garantie dat je woorden geld opleveren.
- Wat maak je jezelf nou wijs?
- Ben je wel echt een kunstenaar?
Dus suste ik mezelf in slaap dat mijn huidige leven het leven is. Ik ben niet gemaakt om in dat vliegtuig te stappen.
Tot dat moment dat je je ziel je niet meer voor de gek kan houden. Je ziel laat zich niet in een kooi stoppen.
Het enige wat de ziel wil, is de wereld in trekken en op avontuur gaan.
Mensen verwarren dromen najagen met dromen laten uitkomen.
Dat zijn twee verschillende dingen.
Het enige wat de ziel wil, is dromen najagen, de rest boeit niet.
Joseph Campbell zei:
We must be willing to let go of the life we planned so as to have the life that is waiting for us.
En hij heeft gelijk. Hij heeft gelijk.
Ik ga het je hieronder uitleggen wat het verschil is.
Met morgen een voorbeeld uit de serie Better Call Saul.
Maar ik zeg je eerst dit:
Wees realistisch. Verlang het onmogelijke.
Het kantelpunt kwam voor mij toen ik op een feestje stond op te scheppen over mijn baan.
Als je dingen zegt die niet bij je passen
Bij sommige feestjes krijg je zo’n raar zelfbewustzijn dat je in een cliché bent beland.
Ik had het op een bbq in een tuin.
We dronken zelfgebrouwen bier. De helft van de mensen had een goede baan en benadrukte dat minimaal twee keer per uur. De andere helft wist het niet meer zo goed allemaal en had net een vliegticket geboekt zonder terugkeerdatum.
We waren zeg maar een stelletje cliché millennials bij elkaar.
Op een of andere manier wilde ik me niet laten kennen. Dus zat ik zelf te vertellen over mijn lease-auto, mijn bonussen en mijn projecten met IMPACT.
Ik overdreef alles. Omdat ik wilde voldoen aan hun kijk op succes in het leven.
Een collega en goede vriend was er ook. Die kwam bij me staan en knikte bevestigend. Terwijl hij wist dat ik hier uit mijn nek zat te lullen.
Maar hij ging vervolgens meedoen met mijn grootspraak.
Maar thuis in bed, liggend op mijn zij. Te moe om naar mijn telefoonscherm te kijken.
Oh. Ik voelde me zo slecht…
Ik ben geen opschepper. Nooit geweest. Maar vanavond was ik het.
Ik zag mijn eigen toekomst voor me:
- Promotie maken.
- Groter huis kopen.
- Luxere vakanties nemen.
- Mijn eigen bier gaan brouwen.
- Zakentripjes naar het buitenland nemen.
Leven in luxe. Leven in status. Leven in grootspraak.
Wie hield ik voor de gek?
Mijn eigen ziel.
Want het enige wat mijn ziel wil, is schrijven. De rest in het leven kan me eerlijk gezegd gestolen worden.
Mijn ziel wil op avontuur.
Een roep naar avontuur
Veel van onze verlangens zijn niet onze verlangens. Het zijn verwachtingen van anderen.
Je denkt je pad naar de toekomst te begrijpen. Je hebt je vrienden gekozen waar je bij wil horen. Je favoriete kledingstijl aangemeten. Een carrière bedacht. Je jaarlijkse verzetjes zijn een ritueel geworden.
Elke dag die volgt, offer je je eigen ik op. In de hoop dat de relaties die je hebt opgebouwd, tot het einde van je leven zullen duren.
Maar je beseft steeds meer dat deze relaties niet dieper gaan. Ze worden juist oppervlakkiger. Je denkt dat deze mensen je steeds beter begrijpen. Maar je drijft juist meer van ze weg.
Omdat je hier niet hoort te zijn.
Dit is het ding van het leven: je groeit op in een familie. Maar vanaf het moment dat je zelfbewustzijn hebt, test je je eigen grenzen bij je ouders. Hoe voelt het om tegen hun vragen in te gaan? Hoe afhankelijk ben je echt? Heb je ze wel echt nodig?
Geen enkel kind kan daar wat aan doen. We zijn geboren om uit te vliegen. Om ons eigen nest te verlaten.
Om als mythologie-expert Joseph Campbell te spreken.
The hero has a call to adventure.
De held zal altijd het vertrouwde thuis moeten verlaten, om de wereld te ervaren. Om draken te verslaan en inzichten op te doen en als winnaar terug te keren.
Naïviteit wordt realisme.
Jeugdig enthousiasme wordt volwassenheid.
Sommigen beseffen tijdens dit avontuur dat ze geen nieuw thuis zoeken, omdat ze het al hadden en keren terug naar hun geboortegrond.
Anderen kiezen tijdens het avontuur het donkere pad en zullen een leven ingezogen worden dat interessant lijkt, maar diep ongelukkig maakt.
En anderen hebben vooral tijd nodig om eindelijk te beseffen waarom ze hier op aarde zijn gekomen.
Campbell zegt dat de echte draak in onszelf zit. Het is het avontuur van onze hogere ziel.
De draak houdt ons tegen om te doen wat we echt willen. Door die draak te verslaan, zal het leven zich aan ons openbaren.
Alle heldenverhalen die we kennen uit mythes, films en boeken. Waar de held de wereld redt. Dat is een grote metafoor.
Wij zijn zelf de helden. We redden niet de wereld. We redden onszelf. En door onszelf te redden, redden we uiteindelijk dan toch wel de wereld. Niet andersom.
Je ziet dit terug in de fantastische serie (en Breaking Bad spin off) Better Call Saul. Daar morgen meer over.
Net als een journaltip om je verlangen te ontdekken.
Liefs,
Tomson
Mail-notes
- Joseph Campbell is het meest bekend geworden om de ‘hero’s journey’. Hij was een mythologie – expert en heeft daar veel over geschreven in de 20ste eeuw. Zijn geschreven werk is best taai. Maar er is ook een uitgeschreven interview verschenen als boek. Het heet ‘the power of myth’ waarin hij in een vraaggesprek al zijn ideeën over mythes, symboliek en je bliss vinden uitlegt. Aanrader.
- Better call Saul bekijk je op Netflix. Het laatste (zesde) seizoen is inmiddels bezig. De serie is trager en minder gewelddadig als Breaking bad. Het focust zich op de personages. Ik houd er meer van. Met veel knipogen naar Breaking bad overigens.
