Lieve vreemdeling,
Clara voelt altijd precies aan wie op welk feestje verschijnt. Welke teleurstellende scharrel weer contact met haar gaat opnemen. En wanneer haar broertje weer om wat geld begint te bedelen.
‘Het universum praat met me’, zegt ze dan knikkend, als haar voorspelling weer eens is uitgekomen.
Het universum praat niet met mij.
Elke keer weer gaat mijn wenkbrauw omhoog als hij onaangekondigd om tien uur ’s avonds op de deurbel drukt.
‘Heb je het druk?’ zegt hij elke keer weer, met zo’n glimlach rondom zijn mondhoeken.
Omdat hij weet dat ik ondanks mijn gezucht en geprotesteer de deur toch opendoe.
Ik weet dat er andere meiden zijn in het leven van Ray. Ik heb een vermoeden dat ik niet de eerste ben bij wie hij ’s avonds voor de deur staat. Maar wel de enige die opendoet.
‘Je doet het allemaal zelf, hè’, zei Clara tegen me in de gezamenlijke woonkamer. Ray appte al drie dagen niet terug en ik zag dat hij minstens elk uur even online was.
‘Eenzaamheid en verveling’, zei ik staand naast mijn stoel met een wijntje in mijn linkerhand en de achterkant van mijn rechterhand op mijn voorhoofd. ‘Eenzaamheid en verveling.’
‘Je kan je ook opdringen aan zijn leven’, zei Clara, voor ze een slok nam en begon te gorgelen met haar witte wijn.
‘Niks voor mij’, zei ik.
Maar op dag vijf van zijn radiostilte kon ik het idee maar niet loslaten. Ik trok mijn lievelingsjurkje aan, ook al was het winter. Ik trok mijn Dr. Martens aan, werkte mijn ogen iets bij met make-up. Ik klopte op Clara’s deur en opende die. Ze lag op haar buik op bed met een witte koptelefoon op en een opengeslagen studieboek voor haar neus. ‘Heb je een date?’ vroeg ze verbaasd. ‘Op een doordeweekse dag? Om half elf ’s avonds?’
‘Zoiets’, zei ik.
Ik fietste naar de andere kant van Utrecht en merkte op wat voor moeite hij elke keer deed om zijn eenzaamheid en geilheid bij mij tijdelijk te laten oplossen.
Hij woonde in een huis met vijf andere mannen. De enige keer dat ik daar was, rook het naar zweet en lege flesjes bier met nog twee slokjes erin.
Een huisgenoot deed open, bekeek mij van top tot teen en zei toen ‘Nice!’
Hij liet me binnen en ik liep door naar de tweede verdieping, waar ik aanklopte. Hij zei wat terug. Gerommel. De deur ging open. Daar stond hij in zijn onderbroek, zonder bril op zijn neus. Zijn wenkbrauw ging omhoog.
‘Heb je het druk?’ vroeg ik.
‘Wat doe je hier?’ vroeg hij. ‘Ik lag bijna te slapen.’
‘Wat? Is het geen hotel hier?’ vroeg ik.
‘Nou, ik heb morgen college.’
‘Je moet kiezen, Ray’, zei ik. ‘Of je laat me naar binnen. Of je bent nooit meer welkom bij mijn deur.’
Hij krabde achter zijn hoofd. ‘Goh’, zei hij.
‘Geef gewoon antwoord’, zei ik.
Hij knikte. ‘_Fair enough_.’
Toon sloot hij de deur.
Nummer: Is this a hotel? – Film School
Schrijfopdracht
Dit verhaaltje is geschreven naar aanleiding van de schrijfopdracht van vorige week donderdag. Zie andermans resultaten op darkomailarchief.nl.
