Lieve vreemdeling,
Ik had het in de mail van donderdag over hoe je via tactische empathie een ander persoon gerust stelt.
Een van de trucjes is emoties labelen en die uitspreken.
Dit doe je door zinnen te beginnen met ‘dit lijkt op’, ‘dit klinkt als’ en ‘het ziet er naar uit dat’. Voorkom zinnen die beginnen met ‘ik’. Dan lijkt het alsof je iemand veroordeelt.
Maar…
Dit kan je natuurlijk ook bij jezelf toepassen als je het even niet meer weet.
Kalmeer jezelf door neutrale observaties te doen over je gevoel en schrijf dit op.
Dit lijkt op…
Dit klinkt als…
Het ziet er naar uit dat…
Dit lijkt op angst voor het onbekende.
Dit klinkt als een dramatische interpretatie van de feiten…
Let op: niet de zin beginnen met ik. Geen veroordeling.
Oh grijze wereld + schrijfopdracht 004
Ik ervaar de wereld vrij grijs.
Ik zie overal tegenstrijdigheden.
Ik betrap mezelf op veel tegenstrijdigheden.
Fietstassen verafschuwen, terwijl het de beste uitvinding ooit is als je met de fiets een boodschapje doet.
Mensen die een zaterdagmiddag aan tuinieren besteden, uitschelden voor burgerlijke trutten, terwijl ik pas echt zen word van onkruid verwijderen, hardop bijtjes begroeten en vogels wegjagen die mijn insectenhuis aanvallen.
Wellicht voel ik me daarom zo fijn in de melancholie. Omdat het een treurigheid is met een glimlach.
Het leven is tegenstrijdig.
Qua gevoel en werkelijkheid.
Zoals de kwantummechanica. Hoe kan iets er wel en tegelijkertijd niet zijn?
De schrijfopdracht van deze week is simpel.
Schrijf een gedicht, essay of kort verhaal over de tegenstrijdigheden van het leven in maximaal 750 woorden.
Deadline: woensdag 3 augustus.
Zet je resultaat in de comment.
Als je er niet zo goed een weet te benoemen, schrijf dan een essay over ‘Voor jezelf willen kiezen, maar bang zijn om als egoïst gezien te worden’.
Bloed ze!
