We onderdrukken onze ware verlangens, omdat die niet als normaal worden gezien. Ik kwam hier ook achter op kantoor.
Wat gaf mij dit inzicht?
In 2008 studeerde ik af, toen er een kredietcrisis was. Met als gevolg dat er geen enkele fatsoenlijke baan te vinden was die in het verlengde lag van mijn afgeronde opleiding.
Ik vond via het uitzendbureau een baan op het callcenter 
en verlangde al snel naar een vast contract.
- Daardoor kon ik doorgroeien in het bedrijf.
- Ontving ik meer salaris en meer vakantiedagen.
- Status. Je stelde wat voor met een vast contract op een callcenter vol uitzendkrachten.
- Appartement kopen (toen kon dat nog met een callcentersalaris).
Maar ik had ook andere verlangens. Misschien een vervolgstudie doen. Mijn droom om te schrijven volgen.
Die verlangens had ik geuit naar mijn teamleidster en collega’s.
Waarom liegen als dit me bezighield?
Toen er een vacature kwam voor een vast contract waren ze verbaasd dat ik solliciteerde en nodigden ze me ook niet uit voor een gesprek.
Want ik had kenbaar gemaakt dat ik misschien iets anders wilde doen. Dus waarom iemand aannemen als die niet wil blijven?
Op zich een logisch argument… Ware het niet dat ik in zo’n bedrijf op alle niveaus mensen heb zien komen en gaan. Doordat hun hart toch ergens anders lag.
Niemand neemt een baan om er tot zijn pensioen te zitten. Dus waarom mocht ik dat niet openlijk zeggen?
Ik heb daarna mijn ware verlangens onderdrukt en zei wat ze wilden horen, om toch dat vaste contract te krijgen.
‘Ik vind het een geweldig bedrijf. Het lijkt me fantastisch om hier een vast contract te krijgen en me verder te ontwikkelen hier.’ 
Een half jaar later, bij een nieuwe ronde, werd ik aangenomen 
.
- De teamleiders had ik overtuigd.
- Mijn collega’s die ook dat vaste contract wilden helaas niet.
Ze vonden het stom. Want ik had niet de ambitie om te blijven. En zij wel.
Afgunst was het gevolg. Een groepje collega’s deed niet meer zo aardig tegen me.
Tja.
Niet alleen dat.
Het erge was dat ik er zelf ook nog in ging geloven, dat dit mijn ware ambities waren.
Doorgroeien in dit bedrijf. Mezelf ontwikkelen.
Ik verloochende mijn diepste wens: schrijven.
Hoe komt het dat we onze verlangens niet volgen?
Het levert geen voordeel op voor de groep als iedereen onafhankelijk denkt en maar doet. Kennis ligt daarom in de groep.
- We voelen ons verbonden als we dezelfde waarden hebben.
- We voelen ons veiliger met gelijkgestemden.
- Dat kan alleen als iedereen zich ‘gemiddeld’ gedraagt.
- We imiteren daarom elkaars mening, kennis en verlangens.
Sociale media leggen bijvoorbeeld geen nieuwe waarheid bloot.
Sociale media onthullen wat wij mensen altijd al zijn geweest: we willen liever gewaardeerd worden (LIKES EN VOLGERS SCOREN), in plaats van uiten wie we echt zijn.
Collectief geheugen klopt vaak niet
Omdat kennis in de groep ligt, zorgt dit ook voor permanente onjuistheden.
Van die feitjes die we altijd tegen elkaar zeggen, maar die daadwerkelijk nergens op slaan.
Ook jij maakt je er schuldig aan.
- Het idee dat magnetronstraling de watermoleculen (en daardoor je eten) op moleculair niveau verandert.
- Eskimo’s en hun tachtig woorden voor sneeuw. Niet waar.
- Het Chinese teken voor crisis, dat zogenaamd is samengesteld uit de woorden ‘gevaar’ en ‘kans’. Onzin.
- Dat videogames jongeren gewelddadiger maken.
- Bijna alle quotes die we linken aan Einstein. Zoals: ‘Everyone is a genius. But if you judge a fish by its ability to climb a tree, it will live its whole life believing that it is stupid.’ Heeft hij nooit gezegd of geschreven.
- Mijn favoriet: dat indianen en Amazonebewoners zo één met de natuur en dieren leefden en dat wij daar veel van kunnen leren. Wij westerse mensen romantiseren graag de ‘wildelingen’… Ze kennen geen depressie. Zijn meer in evenwicht. Blablabla. Daar is allemaal niets van waar. Het ligt veel genuanceerder (en is daardoor ook complexer).
Etc. Etc.
Als je de diepte in wil
Nog een glimlach voor je gaat
Mijn favoriete planeet in het zonnestelsel is Saturnus 
. Omdat de Romeinse god Saturnus wordt gelinkt aan melancholie.
Hij was de god van de seizoenen (vergankelijkheid) en van de wijsheid (wat met tegenslagen komt). Als je in de middeleeuwen last had van een depressie, noemden ze het liefkozend ‘je draagt god Saturnus bij je‘.
In mijn aankomende boek Sombere hitsigheid: Ongezien (begin 2023) heeft Saturnus een belangrijke rol. Bestel alvast de prequel (luisterboek).
Hier een plaatje van Saturnus om je lekker vergankelijk te laten voelen vandaag:
Hier de caption:
Saturn’s largest moon Titan, captured by the Cassini probe. More: cutt.ly/9BhH19q Image credit: NASA pic.twitter.com/lqcAm8UvR8
October 11th 2022
|
Liefs,
Tomson
