Lieve vreemdeling,
Sinds januari publiceer ik dagelijks op Instagram mini-essays van drie à vier zinnen.
Ik houd als een boekhouder bij welke essays de meeste reacties oplevert.
Als experiment ga ik de twaalf populairste nu omschrijven tot een iets langere essay.
Hieronder de eerste.
💛
Liefs,
Tomson
Jezelf verdoven als het kan. Niet omdat het moet.
Jezelf verdoven is niet het antwoord, maar het helpt waarschijnlijk wel.
De kunst is daarom om je hang naar zelfverwoesting op het juiste moment in te zetten.
- Niets mis met jezelf verdoven. Het houdt het leven dragelijk.
- Het geeft je het gevoel dat je leeft.
- Het ontspant, maakt je creatief en je raakt geïnspireerd.
Maar als het je dagelijkse verplichtingen in de weg gaat staan, dan moet je echt gaan oppassen.
Het maffe aan het leven is dat we altijd bezig zijn met een ‘later’. Dat is een deel van het leven. Een bedachte stip waar je naartoe wil reizen.
- Een diploma
- Een baan
- Een promotie
- Een relatiestatus
- Een vakantie
- Een kind
Om dat te bereiken, vraagt dit om opoffering, zelfdiscipline en een beetje geluk.
Verdoving is de vijand van je toekomstbeeld. Maar zonder verdoving en plezier kom je er ook niet echt.
De kunst van het leven is daarom balans vinden. Tussen nu en later. Tussen in het reine komen met je verleden en verdergaan met vandaag. Tussen plezier en opoffering.
Als je je jezelf wil verdoven, doe het dan alleen wanneer dit kan.
Dit vraagt om zelfkennis.
Elke keer als je wil ontsnappen aan de realiteit, vraag jezelf het volgende af:
- Brengt dit mij in de problemen met mijn verplichtingen morgen?
Als je jezelf wil verdoven omdat je te veel emotionele pijn hebt, vraag je dit af:
- Kan ik mijn gevoelens op dit moment echt niet aan?
- Zal het mij ongelukkiger maken de komende dagen?
Je kan sowieso meer aan dan je denkt.
Dus nogmaals: kan je het echt niet aan?
Zo nee, verdoof.
Anders: sla het liever even over.
Spierpijn is het teken dat je sterker wordt door het sporten.
Emotionele pijn is het teken dat je ziel aan het verwerken is.
Liefs,
Tomson
