Lieve vreemdeling,
De reden dat ‘goed-weergesprekken’ helemaal niets met mij doen, is omdat het weer me absoluut niet interesseert.
- Het regent.
- Het waait.
- Het is droog.
- De zon schijnt.
Wat moet ik ermee? Behalve het opmerken.
Het enige dat me een beetje zorgen baart is droogte. Dat komt omdat de wijk waarin ik woon aan drie kanten omringd is met bos.
Dat is die fatalist in mij.
Als er brand uitbreekt, komt het ook hier.
Maar dat soort dingen zeg ik juist niet tegen mensen die over het weer beginnen.
Ik knik altijd mee en herhaal vaak wat ze zeggen.
‘Ja, wat een regen hè.’
‘Ja, erg nat.’
‘Ja, klopt inderdaad. Ze hadden wat anders voorspeld.’
Het herhalen van informatie kost me geen moeite en frustreert me ook niet. Het wordt pas ingewikkeld als je me dwingt na te denken over het weer.
Dan word ik narrig. Want dan ga ik er ook echt over nadenken. Er een beetje boven zweven. Analytisch doen. Zaken in perspectief plaatsen en dan zeg ik op een vrolijke toon:
‘Wat wil je dan? We leven in een zeeklimaat. Je wilt toch ook niet naar het oosten verhuizen? Driekwart jaar winter en dan drie maanden subtropisch warm. Of de weervrouw in Spanje zijn. Elke dag hetzelfde bericht. Elke dag zon.’
Maar goed… Ook dat wil niemand echt horen.
We willen gewoon graag bevestigd worden in ons eigen medelijden. Net zoals we graag bevestigd willen worden in het beeld dat we van de wereld hebben.
Er is een spelletje dat ik regelmatig op de laptop speel en dat is een spel dat ik al net zo lang speel als dat ik schrijf.
Vanaf groep 6 of 7 ben ik ermee begonnen en het vermaakt me nog steeds.
Het heet Football Manager. Je bent de manager van een voetbalteam en wat je doet, is de hele tijd naar Excel-tabellen vol getallen kijken terwijl je een seizoen afwerkt met je elftal.
Meer is het niet.
Je kunt verschillende competities over de hele wereld spelen en je volgt een ‘carrière’.
De makers van dit spel hebben net aangekondigd dat ze volgend jaar eindelijk de vrouwelijke competitie gaan toevoegen aan het spel.
Dan kun je dus de manager worden van een vrouwenteam en kun je dus professionele vrouwen uit het ‘echte leven’ proberen te kopen en op te stellen.
Super cool.
(hier blogbericht van twee jaar geleden waarin ze uitleggen waarom ze vrouwen gaan toevoegen aan het spel en dat het een paar jaar aan spelontwikkeling kost om dit goed te krijgen)
Maar de drek op internet onder deze aankondiging afgelopen week…
Van een groepje mannelijke spelers van dit spel.
Echt. WTF.
De boodschap is eenduidig: flikker op met je woke-agenda. We willen geen vrouwen in het spel.
Diepe zucht.
Wat heeft dit met woke te maken?
Alsof hen ook iets door de strot wordt geduwd.
Terwijl je het spel start en je zelf kiest welke competitie je wilt spelen. En daar voegen ze vrouwencompetities aan toe.
Als je er geen zin in hebt, dan speel je toch een mannencompetitie?
Maar je kunt ook niet doen alsof vrouwenvoetbal niet bestaat.
En je kunt ook niet doen alsof het niet populair is.
Waar maken deze mannen zich druk om?
Ik ga er verder geen woorden meer aan vuil maken eigenlijk.
Seksisme. Vermoeiend.
Anyhow.
Het weer.
Het weer boeit me niet, maar ik merk wel dat het weer invloed op mij heeft.
- Grijze dagen maken mijn hoofd grijs.
- De zon verbetert mijn humeur aanzienlijk.
- Warme dagen laten me slechter slapen, wat ervoor zorgt dat mijn angsten meer opspelen.
Op zeer hete dagen me op een drukke plek bevinden, werkt paniekaanvallen in de hand.
Het weer heeft invloed.
Maar ik maak me er niet druk om.
Alsof ik er controle op heb. (niet).
Goed.
Komende week in dit theater:
- Je emoties uiten met een maar
- Hoe jezelf overal te ontprikkelen
- Deze president was een melancholische man
Dankjewel voor lezen (en luisteren). Dankjewel voor je steun.
Laat gerust wat van je horen.
Liefs,
Tomson
