Haar zwarte, lange haren. Haar terughoudende blik. Haar opvallende figuur.
Al mijn vrienden kenden Britt. Ze hielden in de pauze niet op met over haar te praten.
Ik kende Britt. Maar ik maakte me geen illusies. Ze was niet alleen veel ouder, maar wat had ik überhaupt te bieden?
Niets.
Maar toch…
Op het schoolfeest heb ik met haar gedanst.
Mijn vrienden liepen rondjes en ik sukkelde erachteraan. M’n vrienden staken de dansvloer over, tussen de dansende schoolgenoten door, en toen hield een jongen mij tegen.
Hij was aan het schuifelen met zijn vriendin en Britt stond er verloren naast met haar terughoudende blik.
Hij wees naar Britt en zei: ‘Dans met haar.’
Dus ik danste met Britt. Mijn handen net boven haar heupen. Mijn kin boven haar schouder.
Ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik wist niet wat ik moest doen.
Maar ik danste met Britt en rook haar kokosnootshampoo.
Toen het nummer was afgelopen, voelde ik me zo verloren naast haar, met mijn lange armen langs mijn lijf hangend, dat ik ‘Doei’ zei en wegliep.
Ik vond mijn vrienden in een van de gangen van het gebouw terug. Ik zei dat ik net met Britt had gedanst.
Ze geloofden me niet.
Vampire kiss (1895) van Edvard Munch.
Als niemand kijkt
We hebben getuigen nodig voor wat we meemaken.
Het is een van de eerste dingen die kinderen doen als ze de wereld om hen heen beter begrijpen. Wijzen naar wat ze zien en bevestiging vragen of de ander het ook ziet. ‘Kijk. Kijk. Kijk.’
Als een dubbele check of hun realiteit ook de onze is.
Ik wou dat mijn vrienden hadden gezien dat ik met Britt had gedanst. Dat mijn realiteit ook die van hen was. Maar nu zagen ze me niet alleen als een sukkel, maar ook als een sukkel die verhalen verzon.
Als een boom valt in het bos en niemand heeft het gehoord, heeft het dan een geluid gemaakt?
Als ik wel heb gedanst met Britt, maar niemand van mijn vrienden het zag, heeft het dan wel betekenis gehad?
Het houdt me twintig jaar later nog steeds wakker…
Het is een ‘derde’ oog waar we naar verlangen.
Dat wat je ook bij een huwelijk ziet. Het is pas rechtsgeldig als een getuige ook beaamt dat de twee in het huwelijk zijn getreden.
Maar ook wat een therapeut of een arts doet. Alleen al het luisteren naar je klachten, kan een opluchtend, bijna helend effect hebben.
Maar ook wat kunst voor iemand kan betekenen. Dat je pas je verdriet kan loslaten, als je naar een muziekstuk luistert of een schilderij ziet dat je verdriet volledig erkent.
Of zoals ik recensies ga opzoeken van een fantastische film die ik heb gezien. Ik heb de bevestiging nodig van een autoriteit dat mijn ervaring klopt.
Maar ook wat er gebeurt op Instagram. De likes geven ons het ‘derde oog’. De ‘felt cute’ is onze eigen observatie van de foto. Maar het telt pas als de rest die ook cute vindt.
En ook dat mijn teksten pas waarde krijgen als een ander ze leest.
Het onderstreept het idee van Lacan (rip) dat we pas bestaan via de bevestiging van de ander. De wereld om ons heen is een spiegel van wie we zijn.
Sartre (rip) noemt onze innerlijke beleving van onszelf het subject. Maar als de ander naar ons kijkt, worden we het object.
Een manier om weer een subject te worden, is terug te kijken naar dat wat ons beoordeelt.
Wat in mijn geval betekent dat het er niet toe doet dat mijn vrienden mijn meest persoonlijke mystieke ervaring uit mijn jeugd niet zagen.
Het is gebeurd.
De kokoslucht zal me altijd helpen herinneren aan die drie minuten dat mijn handen net boven de heupen zaten van de meest begeerde vrouw van mijn middelbare school.
Tegelijkertijd besef ik, tijdens het tikken, dat Britt in dit verhaal het ultieme object is.
Iedereen had het over haar. Iedereen dagdroomde over haar. Niemand wist wie ze echt was.
Dat ik met haar danste, was niet vanuit haar initiatief. Het was het initiatief van die vriend die niet wilde dat ze alleen stond.
Ik heb hoogstwaarschijnlijk maar enkele woorden gewisseld met haar.
Geen idee waar Britt naar verlangde, waar ze van droomde, wat er van haar geworden is. Wat voor persoonlijkheid ze op school had.
Als iedereen over Britt fantaseerde, maar niemand haar ooit heeft bemind, heeft zij dan ooit echt haar eigen verlangens ervaren?
