Zoals je misschien gemerkt hebt, was ik bijna de gehele maand januari afwezig op social media en psychokiller. Ik was toe aan rust. Even dat gevoel uitschakelen dat er iets gepubliceerd moest worden. Dat ik een update moest plaatsen of een blogbericht moest uploaden.
Even een social media-dieet.
In plaats van elk kwartier m’n social media-tijdlijnen te checken, deed ik het om de drie dagen.
Ik ga nu geen verhaal tikken over wat voor inzichten me dat heeft opgeleverd. Dat heeft het namelijk niet. M’n leven is niet veranderd. Ik ben er geen beter mens door geworden.
Ik heb gewoon de tijd die vrij kwam gebruikt om verhalen af te maken en nieuwe ideeën op te schrijven en op tijd naar bed te gaan.
Al kom ik nog steeds niet aan die 8 uur slaap toe….
Weet je. Er wordt veel gepraat over onze generatie.
De vooroordelen druipen er vanaf.
Te veel gepraat over ons. Te weinig met ons.
Ik wilde graag een verhaal schrijven waarin twee generaties met elkaar botsen. Dus ik heb een 35-plusser in een hok gestopt met een 19-jarige. In de meest droevige kantooromgeving ooit. Omdat juist op zo’n plek de mindset van verschillende type mensen duidelijk wordt. Niemand kan z’n ware aard verbergen in een prikkelloze omgeving.
We zijn niet gemaakt om ons te vervelen. Toch?
Om eerlijk te zijn: Ik ben niet bang om me ongelukkig te voelen. Ik ben vooral bang voor verveling. Een dagje vervelen vind ik niet erg. Inspirerend zelfs. Maar meer dan drie dagen vervelen is echt funest voor mijn brein.
Ik heb me eens drie maanden me kapot verveeld op m’n werk.
Ik voelde me daardoor zo energieloos en nutteloos. Ik werd er enorm passief en somber van. En gefrustreerd. Omdat m’n ideeën om wel wat nuttigs te doen op werk werden afgewezen.
Verveling is een vijand.
No worries. Mn nieuwe blogreeks is niet somber. Die kant gaat het niet op. Het gaat over keuzes uitstellen, onrealistische dromen hebben en schijt hebben aan autoriteit.
Ik heb bijna een jaar gewerkt aan deze twaalf episodes. Tussen het afmaken van ZE VOLGT ME NIET TERUG door. Elke zondagochtend zet ik er één online, voor de komende drie maanden.
De eerste lees je hier: #1. Ik wil hier niet zijn, toch ben ik er. Dus vermaak me.
De tweede hier: #2. De verhalen die ik niet vertel aan mijn ouders.
Introspectievraag voor vandaag: Welke karaktertrek komt er bij jou bovendrijven als je je verveelt?
Groet, Tomson
