Lieve {{ subscriber.first_name | strip | default: “vreemdeling” }},
Je hebt die bekende quote die aan niemand specifiek is toe te wijzen:
Everything in the world is about sex, except sex. Sex is about power.
Dit is een erg Lacaniaans (rip) idee van seks.
Alles wat we doen of denken, wordt in onze hoofden teruggekoppeld aan seks. Maar als je seks hebt, waar koppel je het dan aan? Niet aan seks, zegt Lacan, maar aan de fantasie.
En misschien heeft hij ook wel gelijk. Dat seks zelf te banaal is. Twee warme lichamen die even voor een paar minuten half in elkaar bewegen en dan is het klaar.
Meer is het niet.
We hebben een fantasie nodig om die naakte rauwheid weg te nemen. Om het spannender te maken. Om iets te ervaren.
De fantasie van begeerd worden. De wereld van bdsm of rollenspel bijvoorbeeld.
Wat is fantasie?
Fantasie is volgens Lacan een verlangen naar perfect of compleet zijn.
Aangezien we nooit precies weten wie we zijn en we onszelf altijd via de ander zien, voelen we ons vervreemd van ons eigen ‘ik’. De fantasie (en het verlangen) probeert een brug te slaan naar compleetheid.
Daarom denken we bijvoorbeeld dat de ander de oplossing is voor ons leven.
- De tweelingziel.
- De romantische relatie.
Of dat succes of geld ons eindelijk een gevoel van tevredenheid gaat geven.
Dat is dus een fantasie.
De fantasie is altijd iets privés. Als in: het gaat niet om de ander, maar om jezelf. Wat je er zelf van maakt.
De fantasie onthult wat iemand mist.
De CEO van een groot bedrijf, die zich in de avonduren graag laat aftuigen in een kelder. Even geen verantwoordelijkheid meer. Even niet meer bepalen wat iedereen moet doen. Maar volledige overgave. Je klein en kwetsbaar voelen en pijn ervaren, als vorm van opwinding.
Is dat ook juist niet waarom mensen op het internet altijd zo goed weten hoe het echt zit?
Ze spelen een fantasiespelletje met zichzelf.
Omdat ze in hun dagelijks leven niets voorstellen, nul impact hebben en niemand naar ze luistert.
Maar online kunnen ze trollen, beledigen en verwarren.
Daar is er de illusie dat hun mening ertoe doet.
En hoe zuurder de mening, hoe meer aandacht je ervoor krijgt.
Alles is een mening
Dwarsdenker Derek Sivers is ervan overtuigd dat mensen altijd meningen delen, nooit feiten.
Maar ze brengen het als een feit.
‘Dat is echt duur.’
‘Zij is echt lelijk.’
‘Die film is echt slecht.’
‘Je moet niet zo onzeker doen.’
De mensen die deze meningen uitspreken, voelen die als een feit. Maar dat zijn ze niet. Het zijn perspectieven.
Wat voor de een duur is, is voor de ander het bedrag waard.
Derek zegt daarom dat je elke uitspraak van mensen moet ontleden. Wat is een feit en wat is hun perspectief?
“De presentatie was saai. Ik viel bijna in slaap!”
Die kun je feitelijk vertalen naar: de presentatie bestond uit droge feiten, zonder visuele of interactieve elementen. Dat vond die persoon niet prikkelend genoeg.
Het vertalen naar iemands perspectief haalt de negatieve lading eraf.
Snap je?
Ik wil daaraan toevoegen dat de manier waarop mensen hun mening als feit presenteren, de fantasie van compleetheid aan het werk is.
Het onthult alles over hoe ze zichzelf graag willen zien. De muziekcriticus, cynisch, modebewust, oppervlakkig, tegendraads.
Net zoals het uitspreken dat je de beste versie van jezelf wil worden. Het bestaat niet. Het is een fantasie naar compleetheid. Je gaat het nooit bereiken, want het bestaat niet.
Liefs,
Tomson
