Ja, de tv-serie Baby Reindeer is een hype en dat betekent dat het veel mensen bevredigt.
En dat voelt toch snel als het voorstellen om met een grote groep mensen een hamburger te gaan eten in plaats van naar de Ethiopiër of de Koreaan te gaan.
En hoewel ik helemaal niet van Ethiopisch of Koreaans houd, ga ik liever naar huis om een boterham te eten dan naar een Amerikaanse hamburgerketen.
Snap je?
Waarschijnlijk snap je me niet en dat is niet erg, maar wat ik wil zeggen is dat Baby Reindeer helemaal geen ‘McDonald’s’ tv-serie is.
Het is intens, donker en fucked up. Het is zo eerlijk dat mijn mond er af en toe van openviel.
- Je mishandelde vriendin ompraten om geen aangifte te doen?
- Masturberen op de vrouw die je leven verziekt?
- De man die je misbruikt heeft opnieuw opzoeken om te vertellen hoe het met je gaat?
- Je laten mishandelen door je stalkster en géén aangifte doen?
Damn.
En het begon allemaal met de barman Donny Dunn die een theetje aanbiedt aan een zielig kijkende vrouw aan de bar.
Ze is hem zo dankbaar dat ze elke dag terugkeert naar die bar. En hem elke dag tientallen e-mails stuurt. En vertelt dat ze een relatie hebben.
Donny vindt het zielig en ook irritant. Maar hij vindt haar aandacht ook fijn.
Het is zo dubbellaags.
En het loopt zo extreem uit de hand allemaal.
Misbruik
De beste aflevering is aflevering 3. De aflevering waarin we erachterkomen met welke pijn Donny rondloopt.
Hij wil zo graag doorbreken als komiek, maar hij is gewoon heel slecht.
Niemand lacht om hem. Niemand geeft hem een fooi op een komediefestival in Edinburgh.
Tot een man, Darrien, zegt dat hij hem wil helpen. Darrien is een bekende scriptschrijver voor televisie. Hij heeft connecties, geld en ervaring.
En zijn tips en aanbevelingen voor Donny werken. Het publiek begint te lachen om Donny. Het publiek begint te komen.
Donny ziet Darrien elke dag. En elke dag gebruiken ze onder aanvoering van Darrien drugs. En elke dag fluistert Darrien dat Donny een geweldige carrière gaat hebben. En Donny doet schrijfklusjes voor hem, onbetaald.
Donny is zo vaak van de kaart van de drugstrips, dat hij niet meer zo goed weet wat Darrien met hem doet als hij bewusteloos is. Maar het is niet fijn en Donny blijft toch maar terugkomen.
Het is hartverscheurend en de gevolgen zijn heftig.
Het maakt Donny in de war. ‘Ben ik gay? Biseksueel?’
Hij verbreekt het contact met Darrien en gaat op een zelfdestructieve tour van onverantwoorde seks met iedereen.
Daarna wordt hij verliefd op een transvrouw Teri, maar hij durft niet intiem te zijn met haar en dat doet de relatie geen goed.
Zo hartverscheurend om te zien.
Echt gebeurd
De miniserie krijgt een extra laag, omdat het allemaal waargebeurd is.
Het verhaal is geschreven door komiek Richard Gadd, die jarenlang gestalkt en misbruikt werd door een oudere vrouw.
En het is een hit op Netflix geworden door mond-tot-mondreclame.
Iedereen heeft het erover. En dat brengt ook weer mensen in actie om uit te pluizen wie de stalker, de verkrachter en de andere personages uit de serie zijn.
Met als gevolg totale verwarring. Onschuldige mensen worden aangewezen als de groomer of de stalker. Een vrouw zegt dat zij de stalker uit de serie is, maar dat niet zij maar hij haar heeft gestalkt.
Wat een shitzooi.
Richard Gadd heeft opgeroepen om met deze online heksenjacht te stoppen.
En terecht.
Laat de kunst de kunst zijn, alsjeblieft.
Snappen mensen dit wel?
In de podcast Skip Intro wordt de vraag gesteld of de grote groep mensen die dit heeft bekeken wel gewend is dat kunst dubbellaags kan zijn?
Populaire series zijn vaak zwart-wit. De held is goed. De vijand is slecht.
Baby Reindeer laat juist zien hoe grijs, genuanceerd en complex stalking is. Het is een ingewikkelde dynamiek tussen twee mensen.
Donnie heeft veel moeite met grenzen aangeven bijvoorbeeld. Martha, de stalkster, heeft juist geen grenzen en liegt haar hele leven bij elkaar. Er zit geen kwade intentie in haar gedrag, al is haar gedrag zeer intimiderend, beangstigend, verontrustend en strafbaar.
Het zijn dubbellaagse, imperfecte mensen.
Maar de hosts van Skip Intro viel het op hoe online mensen de hoofdpersoon niet snappen. Dat ‘ie volgens het publiek zulk ‘raar gedrag’ vertoont.
Tja.
Als je de wereld in zwart-wit ziet, snap je het misschien inderdaad niet.
Maar de wereld is grijs en complex. En Baby Reindeer laat dit op een heel mooie, rauwe manier zien.
Er zit veel empathie in de serie.
Je bekijkt de tv-serie op Netflix. En bedankt Tamara voor de aanmoediging om de serie te kijken 💛.
Liefs,
Tomson
