Seneca (rip) schreef dat alles wat er tussen geboorte en dood ligt, geen leven is, maar slechts tijd.
Hij zei:
‘Waarom klagen wij over de manier waarop alles in elkaar zit? Waarom zijn we zo hebzuchtig, zo onverzadigbaar, zo veroordelend, zo bezeten van het idee van geld en winst?’
We zijn als mens wispelturig, inconsequent, oppervlakkig en nooit tevreden met onszelf.
Omdat we het geluk niet in onszelf zoeken, maar afhankelijk zijn van alles om ons heen.
Dat is de voedingsbron voor ongelukkige gevoelens, aldus deze stoïcijnse Romein.
1.600 jaar later kwam Robert Burton (rip) tot dezelfde conclusie in zijn boek The anatomy of melancholy.
Burton zei dat de mens wordt beheerst door woede, lust, jaloezie en ontevredenheid.
De mens luistert slecht, is lichtgeraakt en blijft maar verlangen naar roem en geld.
De reden?
- Omdat we niet kunnen omgaan met het idee dat we sterven.
- Omdat we de tegenstrijdigheden van het leven maar moeilijk kunnen begrijpen.
Als een mens tevreden kan zijn met wat die heeft, hoeft die ook geen zware (melancholische) gevoelens te hebben, was een van zijn conclusies.
Maar dat is dus het probleem…
De zaak tegen gelukkig worden
Mijn favoriete filosoof (en zuurpruim) Schopenhauer (rip) noemt dit de grootste weeffout van de mens.
Het idee dat we bestaan om gelukkig te zijn en zolang we dit blijven geloven, zal de wereld altijd verwarrend en teleurstellend overkomen.
Volgens Schopenhauer kunnen we nooit tevreden zijn, omdat we worden aangedreven door de ‘wil’.
We willen altijd iets. En als je het hebt, wil je iets anders.
Eindelijk de liefde van je leven naast je in bed… Vervolgens wil je die niet meer kwijtraken.
Er is geen oplossing. Want er kan niets opgelost worden.
Wat wel te doen?
Dit gaat gek klinken, maar de oplossing is compassie en zelfcompassie.
Doe een beetje aardig
We hebben allemaal complexe levens, verwarrende gevoelens en destructief gedrag.
We leven ook nog eens in een samenleving die erg gericht is op onafhankelijk zijn, presteren en laten zien hoe leuk je leven is.
Heb begrip voor de ander en voor jezelf. Dat we allemaal maar wat doen. Dat we allemaal tegenstrijdig zijn in ons karakter. Dat we allemaal worstelen met teleurstellingen en de kwetsbaarheid van het leven.
We hebben meer compassie nodig. Geen oordeel. Geen wij-zij-denken. Geen ‘De wereld gaat eraan zo’ en ‘Vroeger was het beter’.
Iemand begrijpen, is iets anders dan het met diegene eens zijn.
Compassie is dat je iemands leed begrijpt, zonder dat je het zelf voelt. Het is ook iets anders dan het ermee eens zijn.
Dit geldt niet alleen voor anderen. Maar juist voor jezelf.
Ik hoop oprecht dat je gedachten lief voor je zijn.
En als ze dat niet zijn, wees dan lief in je oordeel over je eigen gedachten.
Zelfcompassie dus.
{% if subscriber.tags contains “Gekocht ik hoop dat je gedachten lief voor je zijn” %}
Ik hoop dat je gedachten lief voor je zijn vandaag 🪐.
{% else %}
Ik ga hier verder op in in mijn boek Ik hoop dat je gedachten lief voor je zijn. 30 teksten over als je gedachten niet zo fijn meer voor je zijn. Inmiddels staat het boek in bijna tweeduizend boekenkasten 😳. Kijk hier naar fragmenten en reacties en zo. {% endif %} Liefs,
Tomson
