Twee Hollywoodsterren hebben in 2020 een Welshe voetbalclub gekocht.
Maar voordat de handtekeningen zijn gezet, draaien de camera’s al om alles vast te leggen voor de docuserie.
Wat je doet afvragen: wat zijn de intenties van deze twee mannen eigenlijk?
Dat voelen de mensen van deze arme arbeidersstad ook aan. Ze zijn niet voor de eerste keer belazerd door een clubeigenaar die er voor zijn eigen portemonnee zit.
Maar ja.
Het zijn wel twee Hollywoodsterren, namelijk Ryan Reynolds en Rob McElhenney.
Ze zeggen zelf dat ze het voor de lokale gemeenschap doen. Maar ik denk dat het vooral een uiting van mannenvriendschap is.
Dit zijn de sterren:
THE COMMUNITY.
Ze doen het dus voor de gemeenschap (zeggen ze).
Die arme mensen trots maken. Ze iets gunnen. Die arme arbeiders, voor wie het enige pleziertje in hun leven mopperen op de lokale voetbalclub is. In het oudste nog bestaande voetbalstadion ter wereld. Dat ook nog.
Ooit voetbalde deze club in de eerste divisie van Engeland (de één-na-hoogste divisie). Nu, drie divisies lager, zitten ze op het hoogste amateurniveau. Al meer dan tien jaar.
Als je promoveert, krijg je tv-geld. Dan kun je betere spelers contracteren en spelers uit het buitenland halen. Dan heb je een stabielere basis als club.
Maar in deze amateurdivisie is het afzien. Helemaal als je het van de toeschouwers moet hebben. Maar ja, er was corona. Toen mocht niemand het stadion in.
De club is zo armoedig dat een deel van het stadion achter het doel dicht is, omdat het op instorten staat.
Kortom: Ryan en Rob zijn zeer welkom met hun geld.
Hoe werkt voetbal eigenlijk?
Ryan is Canadees en Rob Amerikaan.
Ze hebben dus totaal geen kaas gegeten van voetbal, maar wel van marketing.
In het eerste voetbalseizoen trekt Ryan al TikTok als shirtsponsor aan, evenals een bekende reiswebsite.
Ook kun je met de club voetballen in het populaire voetbalspel FIFA 22, wat bijzonder is voor een amateurclub.
Maar ze hebben dus geen verstand van voetbal.
Tijdens een bekerfinale in het Wembley-stadion scoort deze Welshe club in de laatste minuut de gelijkmaker.
Ryan en Rob springen als twee jongens in elkaars armen. Iedereen in het stadion ziet de vlag van de grensrechter omhooggaan. Maar Ryan en Rob begrijpen buitenspel niet en blijven in de skybox juichen en schreeuwen.
Het is aandoenlijk.
Mannenvriendschap
Ik denk dat ze die club hebben gekocht om hun vriendschap te verdiepen.
Ryan en Rob zijn twee beste vrienden en voor mannen is sport altijd het excuus om elkaar op vaste basis te zien.
Samen wedstrijden op tv kijken, naar het stadion gaan of zelf een balletje trappen.
Let er maar eens op. Vriendengroepen, vaders en zonen, broers of opa’s en kleinzonen. Ze zien elkaar via sport.
En rijke mannen kopen dan blijkbaar samen een club, als verzetje.
Het excuus om elkaar te omhelzen en elkaar de hele dag door te appen en dingen te bespreken over waar ze het geld aan gaan uitgeven.
Geld
Ze hebben dus geld.
Met hun geld contracteren ze een spits die twee divisies hoger speelt. Deze gast gaat dus twee divisies lager voetballen.
Dat doet ‘ie natuurlijk niet uit liefdadigheid, maar hij schiet dat seizoen wel veel doelpunten erin.
Geld is iets vreemds in voetbal.
De rijkste club is niet per se de beste voetbalclub, maar de armste clubs zijn per definitie wel een van de slechtere.
Een zak met geld kan niet voetballen, maar je maakt er wel veel mogelijk mee.
Het geld, gecombineerd met het charisma van deze twee Hollywoodsterren, zorgt ervoor dat de club in het eerste seizoen kan meedoen om promotie.
Ook al halen ze het nét niet.
Ik wil verder niets spoilen, aangezien we inmiddels een aantal jaar verder zijn en het derde seizoen op Disney+ is verschenen.
Maar ze doen het zeer goed, oké?
De club heet, net zoals de docuserie, Wrexham.
En je ziet vooral verhalen over DE GEMEENSCHAP. Want die is heel bijzonder. Daar gaat het allemaal om.
Hen trots maken, weet je wel?
Tja.
Je weet dat je als kijker wordt bedonderd. Dat ze zelf dit succesverhaal creëren met hun geld.
Maar het is ook aandoenlijk, oké? Het is leuk om te juichen voor een gemeenschap die wint.
Het is ook aandoenlijk om al die mensen in dat stadje te zien praten over hun leven en de club. En die hardwerkende voetballers met een klein salaris. En ook de verlegenheid van Ryan en Rob, want ja, dat zijn natuurlijk ook gewoon mensen.
En die trainer is helemaal een mooie.
Phil Parkinson.
Stilletjes en wat ongemakkelijk als je hem spreekt, maar in de kleedkamer en langs het veld tierend, scheldend en razend, dat je zelf als kijker harder gaat rennen naar de koelkast voor een refill van je glas met wat je ook drinkt.
De docu is ook met liefde gemaakt. Je merkt het in de kleine dingen, dat ze er plezier in hebben. Zoals een telsysteem dat in beeld verschijnt als de trainer zich weer loopt op te winden, om zijn enthousiasme bij te houden.
Je kijkt Wrexham op Disney+.
