Wie heeft jou zoveel verdriet gedaan? Welke persoon houdt je ’s nachts wakker? Zou het er toe doen? Over een jaar? Over tien jaar?
Vraag jij je wel eens af wie jij pijn hebt gedaan? Wie van jou wakker ligt ’s nachts?
Dit is het leven.
De ander teleurstellen om onszelf te beschermen. De ander pijn doen, zodat we zelf kunnen helen.
Het is nooit anders geweest.
Het zal ook nooit anders zijn.
Dit is het leven.
Een niet te doorbreken cirkel.
Want er zullen altijd mensen om ons heen zijn. Altijd. Ik kan niet met ze. Ik kan niet zonder ze.
Dit. Is het leven.
We moeten onszelf beschermen.
Anderen beschermen zichzelf ook. Anderen doen mij ook pijn.
Doet het er echt toe? Over een jaar? Over tien jaar? Twintig? Vijftig?
Waarschijnlijk niet.
Dus waarom maak ik me hier zo druk om?
Waarom hecht ik zoveel waarde aan de leegte? Aan het verdriet?
Ik moet dit blijven herhalen.
Het doet er niet toe.
Het doet er niet toe.
Het doet er niet toe.
Aan het einde van ons leven.
Blijf obscuur,
Tomson
