Al die gebroken harten. Al die onbeantwoorde liefdes. Ik wil niet wat ik kan krijgen. Ik verlang juist naar wat mij nauwelijks aandacht geeft.
Ik ga niet voor het makkelijke. Ik ga voor potentieel het meest pijnlijke. Want als het lukt… Oh. Dan hoef ik daarna waarschijnlijk niets anders meer. En als het weer mislukt, ga ik op in mijn pijn.
Omdat ik de pijn aan kan. Omdat die pijn nog heel vaak gaat komen in het leven. Omdat mensen me altijd maar (tijdelijk) willen als ze me eindelijk zien staan.
Als ze mij kunnen krijgen, kunnen ze ook anderen krijgen. Zij willen meer. Niets missen. Ik ben niet zo ambitieus en verwend. Integendeel. Ik wil er maar een: diegene die mij niet wil.
#
Ik wil er maar een: diegene die mij niet wil.
