Hey jij, Het is niet echt.
Dit.
Dus stop met praten.
Alsjeblieft.
Het is niet echt genoeg voor me, snap je?
Het was als een droom.
Een gezamenlijke. Dat wel. Van jou en mij.
Alsof de wereld slechts een decor was van wat we wilden zijn.
Maar ja. Wat had de wereld anders moeten zijn?
Woorden tellen niet meer nu.
Gevoelens ook niet.
Dus stop alsjeblieft.
We hebben nooit bij elkaar gehoord.
Niemand die het kan bevestigen.
Niemand die het kan ontkennen.
Dit is wat het is.
Alsof ik hier niet was.
En jij ook niet.
Alsof we elkaar nooit hebben gekend.
Alsof we niet hebben bestaan.
Herinneringen zijn niet echt.
Fantasieën ook niet.
Het was slechts een interpretatie.
Het was er niet echt.
Dus raak me niet aan.
Vraag niet het onmogelijke.
Laat dit niet langer duren dan nodig is.
Ik vertrek.
En jij ook, in mijn hoofd.
Wis gewoon je appgeschiedenis. Ik heb die van mij al verwijderd.
Haal mijn telefoonnummer uit je contactenlijst. Blokkeer me. Zoek me niet meer op online.
Dat is het beste voor jou.
Kijk vooruit.
Zoek iets anders.
Zoek niet wat je in me zag.
Geen idee wat dat precies was.
Maar dit, wij, ik. Het heeft nooit geklopt.
Als het je beter laat voelen: ik was gewoon geil en jij was echt te makkelijk.
Sorry.
Ik ben gewoon eerlijk.
Je vroeg er zelf om.
Niet bot bedoeld.
Eerlijk.
Geilheid doet vreemde dingen met mijn verlangens en ook met mijn woorden.
Ik weet heus wel wat ik ongeveer heb gezegd.
Maar dan nog.
Ik kom met een disclaimer. Dat begrijp je toch ook wel?
Geloof me alsjeblieft niet op mijn woord. Beoordeel me niet op mijn daden.
Ik ben een hartenbreker.
Er hoeft niet van mij gehouden te worden.
Zo is het gewoon.
Ik heb soms behoeftes. Absoluut. En die laat ik vervullen.
Niet met leugens.
Gewoon, met intenties, om jou iets te laten doen wat ik wil.
Zo simpel is het.
Ik weet precies wat ik moet zeggen.
Ik ben geen narcist. Misschien slechts een egoïst.
Maar hé. Alsof jij niet iets in mij zocht wat jouw eigen behoeftes bevredigde.
We zijn uiteindelijk allemaal egoïsten.
Ik praat het niet goed. Ik schets slechts feiten.
Dus, weet dat ik heus wel om je gegeven heb. Ook al bedoelde ik het anders dan jij dacht.
Voor een sorry is het te laat. Ik weet het.
Maar ik heb geen behoefte hieraan. Aan je lijf. Je appjes. Je woorden.
Dat kan toch?
Ik wil niet meer. Dus ik vertrek. |