Hey jij, Als je de man wil begrijpen, besef dan dat zijn lijf een wil om te leven heeft. Kijk wat er tussen die benen hangt. De fallus is de wil van de natuur om te leven. Abba zong: Gimme, gimme, gimme a man after midnight Won’t somebody help me chase the shadows away Gimme, gimme, gimme a man after midnight Take me through the darkness to the break of the day Wat pas echt opwindt, is het idee dat de man jou wil. Zoals Shocking Blue zei in Send Me a Postcard: Before loneliness will break my heart Send me a postcard darling How can I make you understand? I wanna be a woman We willen iets begeerlijks zijn. Een hapje. Een lekker stukje vlees dat iemand wil beminnen. Wil betasten. Wil aanraken. Wil bevredigen. Maar we zullen nooit helemaal zeker weten hoe echt die ander daadwerkelijk met ons is. Wil je dit lijf of mijn ziel? Ben ik girlfriend material of slechts een tijdelijk verzetje? Hoe vaak zijn onze harten wel niet gebroken door de mensen die iets anders zeiden dan ze deden? Een flirt is tegenwoordig op bestelling te krijgen. Om de avond te doden. Om even begeerlijk gevonden te worden. Installeer Tinder en praat over lichamen en gevoelige plekjes. Over seks en knuffelen. Checken of die ander leuk en oprecht genoeg is. Niet per se voor nu. Nu is de spanning voldoende. Het aftasten of die persoon aan de andere kant van de ether leuk genoeg is om over te fantaseren als je straks de telefoon weglegt. En zodat we op een dag, als de nood echt te hoog is, we seks als een Chinees afhaalmenu kunnen bestellen. Zodat we met die half-vreemde tussen de lakens het ongemak en de viezigheid en de rauwheid en de onzekerheid en de teleurstelling van het leven kunnen voelen en proeven. Zodat we na afloop één ervaring rijker, maar nog steeds niet bevredigd genoeg zijn, want we hebben niet gevonden waar we naar zochten. Geef je echt om mij? Sta je voor mij klaar als ik het even zwaar heb? Mag ik jou alles geven wat ik in me heb? Sta je ervoor open? Wil je meer dan dit lichamelijke? Seks is makkelijk. Houden van is ingewikkeld. Seks is een rookgordijn. Je meest kwetsbare zelf tonen is te breekbaar en moeilijk te repareren. Limp Bizkit zong al dat we het allemaal voor de wip doen: I did it all for the nookie. So you can take that cookie And stick it up your … Die fallus. Het is als een hond. Die kan je niet negeren als man. Die wordt steeds drukker. Die springt op onverwachte momenten omhoog. Die wil uitgelaten worden. Die wil aangeraakt worden. Die wil aandacht. Sommige mannen willen dat geval van ze temmen door lieve woordjes te typen en spannende dingen in je oor te fluisteren. Een soort verkapte ‘Sesam, open u’ naar die beentjes van je 🤪. En dan als dat gebeurd is, volgt de pijnlijke stilte. Ik ken die jongens. Ik ken overigens ook zulke vrouwen. Jij kent ze ook. Maar vat het niet op dat ‘ze’ allemaal zo zijn. Dat ‘boys will be boys’-geneuzel. De smooth talker die je zo’n fijn gevoel geeft, terwijl die alleen maar met de wil om te leven bezig is, is eerder uitzondering dan regel. De rest is bezig met de wil om echt om je te geven. Maar dan moet je wel terugkijken. Als je blijft vasthouden aan het idee dat de man de vrouw ten dans moet vragen, zul je dergelijke mensen voor je neus zien verschijnen. Het ligt aan jezelf. De eerste keer niet. De tweede keer ook niet. Want dat is de bevestiging die je probeerde te ontkennen. Maar vanaf persoon drie ligt het toch echt aan jezelf. Dus bij de volgende ‘mannen’- of ‘vrouwen’-zucht, kijk naar jezelf en zucht om jezelf. Misschien was het jouw eigen fallus wel die wilde leven en verwarde je het met de drang naar oprechte liefde. Dat wat jij echt wil, wil vaak de ander ook. Of die persoon een ander geslacht heeft of niet. We willen uiteindelijk allemaal hetzelfde. Je moet alleen beter leren kijken. Anders zie je ze niet staan. Liefs, Tomson |