|
Hey jij, Een nieuwe supermarkt opende in de buurt waar ik woonde tijdens mijn studie. Als promotie hadden ze een wedstrijd uitgeschreven. Het enige wat je hoefde te doen, was je naam en e-mailadres invullen op een formulier en dat in een ton stoppen. De getrokken winnaar mocht een minuut lang gratis boodschappen doen. Een minuut lang! Gratis! Alles in je kar harken wat je maar wilde. Ik wilde zo graag winnen. Niet om als een gek met de winkelwagen door de supermarkt te slingeren en met mijn lange armen winkelschappen leeg te scheppen. Maar om in alle rust naar de frisdranken te lopen. Naar de blikjes. En dan relax de merken en smaken af te gaan met mijn ogen. Om uiteindelijk zo’n miniblikje coca cola te pakken, in de wagen te stoppen en in alle rust terug te lopen naar de kassa. Als de host en de toeschouwers me met verbazing aankeken en vroegen: waarom? Dan zou ik antwoorden: ik heb dorst. Dat je alles kan pakken, hoeft natuurlijk niet te betekenen dat je alles hoeft te pakken. Ik weet ook wel dat de hebberigheid het waarschijnlijk gewonnen zou hebben van mijn idealisme als mijn naam uit die ton was gekomen. Maar toch. Dat alles voor handen is, hoeft toch niet te betekenen dat je alles hoeft te proberen? Die algoritmes zijn zo gebouwd online. Je keek A, wellicht vind je B ook interessant. Zo werken die webshops. Maar ook pornosites. Daar zit het grootste gevaar van verslaving in. Er is altijd meer. Een betere belofte. Het idee dat die andere video nog geiler is dan waar je nu naar kijkt. Een keuze hebben geeft het idee van vrijheid en dat we een vrije wil hebben. Maar we houden als mensen helemaal niet van keuzes. Want dat komt met de angst dat we het verkeerde kiezen. Dat we spijt krijgen. Ik las in een artikel in de Cosmopolitan (don’t ask me why) de volgende zin van de schrijfster over haar ervaring met datingapps: ‘Ik heb net minstens 35 berichten gestuurd, naar mannen – sommige waanzinnig aantrekkelijk, andere mwah – die niet eens de moeite nemen te antwoorden.’ Alsof het een snoepwinkel is waar het snoep zelf ook moet instemmen om in je mond te belanden. Dit is geen zoektocht naar de ware. Dit is een behoefte bevredigen dat je gezien wordt. Tot deze conclusie kwam ze zelf ook in het stuk. Het ging om iets anders dan een leuke date vinden. Ik ken mensen die een hele avond in zelfbeklag met een wijntje op zich hardop afvragen waar hun ware blijft. Om vervolgens een lijstje op te sommen waar die ware aan moet voldoen. Alsof we zelf een auto aan het samenstellen zijn met een onbeperkt budget. Airbags erbij. Bose-geluidsinstallatie. Winterbanden. Achteruitkijkcamera bij het parkeren. Ingebouwde navigatie. Stoelverwarming. Waarschuwingssysteem dat je te dicht op je voorganger zit. Je hebt al die opties niet nodig hoor, om van A naar B te reizen met een auto. Echt niet. En een goede bedpartner, en een soulmate en een goede toekomstige ouder van je kinderen en de persoon moet willen groeien als persoon en moet interessant blijven tot aan je dood. Hebben we het hier nog over een mens of een fantasie? In de film Good Will Hunting zit een scène die hierover gaat. Will heeft een meisje ontmoet en met haar gedatet. Hij vindt haar fantastisch. Maar weigert haar te bellen. Zijn therapeut Sean (Robin Williams) snapt hier niets van. Will: [about Skylar] Don’t worry about me, I know what I’m doin’. Yeah, but this girl is like, you know, beautiful. She’s smart. She’s funny. She’s different from most of the girls I’ve been with. Sean: So, call her up, Romeo. Will: Why? So I can realize she’s not that smart, that she’s fuckin’ boring? Y’know? I mean…this girl is like fuckin’ perfect right now, I don’t wanna ruin that. Sean: Maybe you’re perfect right now. Maybe you don’t wanna ruin that. I think that’s a super philosophy, Will, that way you can go through your entire life without ever having to really know anybody… Iets later in de scéne zegt Sean: You’re not perfect, sport. And let me save you the suspense. This girl you met, she isn’t perfect either. But the question is: whether or not you’re perfect for each other. That’s the whole deal. That’s what intimacy is all about. Now you can know everything in the world, sport, but the only way you’re findin’ out that one is by givin’ it a shot. We hebben een lijstje klaar voor de ander. Maar eigenlijk verhullen we onze eigen onzekerheden. Dat we onszelf niet te veel willen blootgeven. De angst dat wijzelf niet genoeg zijn voor de ander. Dat we zelf niet perfect zijn. Dus ja. Waarom zit je eigenlijk al vijf jaar op een datingapp met het excuus ‘de ware’ te vinden, maar verzand je alleen maar in teleurstellende dates en maffe gesprekken? Je wilt niet de ware vinden. Je wilt bevestigd worden in je eigen begeerte. En je raakt daardoor afgeleid door te veel keuze. Maar we hebben uiteindelijk maar een persoon nodig. Een blikje om de dorst te lessen. De ware vinden en bevestigd worden zijn twee heel verschillende dingen. Liefs, Tomson  |