|
Hey jij, Als je niet oppast, trekt je hele leven aan je voorbij zonder dat je het in de gaten hebt gehad. Lost in thought… Mooie Engelse uitdrukking. Zoals die mensen die je op straat passeren. Je groet ze, maar ze merken je niet op. Volledig naar binnen gekeerd met hun hoofd. Dat lijf beweegt wel voort, als een zombie, maar ze zien niets. Of andersom. Dat iemand je groet en je pas twee seconden later dit beseft en dan nog een half handje omhoog doet en een afwezige ‘hoi’ laat horen. Je hebt ook mensen die hun bewustzijn op straat hebben geteleporteerd naar een telefoonschermpje. Ze laten hun gedachten bepalen door wat ze daarop zien. Mailtjes, nieuws, memes, foto’s. Terwijl het lijf voortbeweegt. Al lopend, fietsend, op de brommer of in de auto. We vergeten dat we aan het denken zijn. We vergeten wat we voelen. Misschien doen we het wel expres, om overdenken te voorkomen. Er is een geneesmiddel: mediteren. I know. Je hebt het geprobeerd. Je raakte na 5 seconden alweer afgeleid. Maar dat is eigenlijk ook de bedoeling… Afgeleid raken. Het is niet de kunst om tien minuten lang full focus elke ademteug te registreren. Maar je bewust te maken van het moment dat je denkt: ‘Hé, ik was weer afgedwaald.’ Wat is nou tien minuten per dag oefenen op ademhalingen tellen? Hoeveel tijd verspil je sowieso op een dag aan zinloos gestaar naar een scherm. Als je dagelijks tien minuten mediteert, ga je na twee weken al het verschil merken in je leven. Dan hoor je door de dag heen dat belletje afgaan in je hoofd als je gedachten weer afdwalen. Bijvoorbeeld als iemand tegen je kletst en je merkt dat je langzaam je telefoon uit je zak haalt en spiekt of iemand je geappt heeft wat eigenlijk helemaal nergens op slaat. Luister gewoon naar het gesprek. Of als je je laptop aanzet om een rekening van een webshop te betalen en voor je het weet een zinloze enquête van je zorgverzekering in zit te vullen. Ik houd van die belletjes. Het maakt me minder een slaaf van mijn dwalende dagdromen. Ik kan nu een rijtje voordelen opnoemen van hoe gezond mediteren is. Maar, who cares? Dat heb je toch niet nodig om het te gaan doen als je je aan iets stoort van jezelf? Het mediteren levert je ook nog eens diepere inzichten op. Tijdens mediteren merk je dat de vrije wil van je gedachten niet bestaat bijvoorbeeld. Dat zelfs je gevoel een tijdelijke gedachte is. Hoe leuk of zwaar ze ook zijn. Het is slechts een gedachte. Het komt. Het gaat. Het geeft je meer het idee dat je bewust word wat je hoofd doet en dat geeft mij weer een minder slaafs gevoel. Ook al heb ik nauwelijks controle, ik weet in ieder geval beter wat er gebeurt. Het laat me liever zijn voor mezelf. En ook liever voor anderen. Het wordt een thermometer in mijn dag. Hoe voel ik me vandaag? Hoe rustig of onrustig zijn mijn gedachten? Is er een oorzaak? Ik weiger een slaaf te zijn van mijn hoofd. Tien minuten per dag… Dat is te doen toch? Probeer het zelf uit, bijvoorbeeld via Waking Up van Sam Harris. Liefs, Tomson  |