|
Hey jij, Een constant verlangen om jezelf te verplaatsen naar verre oorden en plaatsen. Altijd nieuwe prikkels op willen doen door nieuwe reistochten te ondernemen. Reizen, reizen, reizen, zonder dat je je eindbestemming bereikt. Altijd onderweg zijn, zonder je je ergens thuis voelt. Weg van je bezittingen en weg van dat wat het (burgerlijk) leven van je vraagt. Op zoek naar schoonheid en het ultieme gevoel van vrijheid. Het is een veelvoorkomende strategie om te vluchten van een (stress)situatie thuis. Weg van al die verwachtingen. Weg van de puinhoop die je zelf hebt gecreëerd. Deze wanderlust kan ook nog eens gepaard gaan met geheugenverlies: dat je niet meer weet wie je bent. In de psychiatrie heet dit dissociatieve fugue. In de 18de en 19de eeuw noemden ze het fugue of fuga. Het kwam toen al veelvoudig voor. In allemaal Europese steden doken mensen op die meer niet wisten wie ze waren. Het enige wat ze wilden was verder reizen te voet, te paard, per trein of met de boot. De verklaring? Het reizen was een onbewuste manier om een stress- of crisissituatie te vermijden. Deze manie kon weken tot maanden duren. Tip van Tomson Darko: doe net alsof je niet meer weet wie je bent op je vakantieadres. Als je weer moet beginnen met school of werk, meld je ziek en zeg dat je last hebt van dissociatieve fugue en verleng zo je vakantie 😃👍🏻. Blijf melancholisch. Liefs, Tomson  |