Als we niet oppassen, vertrekt echt elke ziel uit de wereld om ons heen.
Heb je wel eens je telefoon of je oplader goed bestudeerd? Het is precies dezelfde als die van iedereen.
Niet goed. Niet goed. Tijd om er weer een ziel in te blazen. Een persoonlijke touch.
Ontmoet de ouders
Ken je die scène uit de film Meet the Parents, waar Ben Stiller de luchtvaartmaatschappij belt over zijn koffer?
Hij probeert zijn koffer te openen met een sleuteltje en merkt dat het hangslot niet opengaat. Hij draait de koffer om en ziet dat het de verkeerde is. Vervolgens wandelt hij met de telefoon door de keuken en zegt:
“Yeah, you gave me the wrong suitcase. Uh-huh. Yes, it’s a black Samsonite. Uh-huh. Ok, well don’t you think that the Samsonite people, in some crazy scheme in order to make a profit, MADE MORE THAN ONE BLACK SUITCASE?”
Zo goed, deze grap.
Ja, dat is natuurlijk wat kapitalisme is. Geen handgemaakte kopjes, kleren of meubelstukken meer. Maar massaproductie. Voor iedereen.
- Elk huis een Billy-kast.
- Elk huis een Brabantia-prullenbak.
- Iedereen een zwarte Samsonite-rolkoffer.
Er zit zo weinig ziel in de producten om ons heen. Het voelt zo willekeurig. Het voelt zo actiegericht of zo.
Niet alleen in ons huis, maar ook in de straat.
Straatlantaarns schijnen alleen maar
Waar zijn die mooie lantaarnpalen van 150 jaar geleden?
Nu hebben we van die lelijke, grijze, minimalistische, functionele snelwegpalen die in onze wijken zijn geplaatst.
Om maar niet te spreken over van die elektriciteitshuisjes. Waar is de creativiteit heen? Waar is de drang om er iets moois van te maken?
Nee.
Het is een blokkendoos. In de saaiste kleur ooit: grijs.
Voor wat? Geldbesparing? Efficiëntie? Zit je dan je hele leven uit het keukenraam te kijken naar zo’n foeilelijk gebouwtje.
Ik houd ervan als stoplichten en lantaarnpalen bestickerd zijn. Met reclame of quotes, of gewoon simpel een website.
Als je iets labelt, wordt het van jou. Dat is een regel.
Met die stickers brengen we weer een ziel in het object. Met graffiti op die elektriciteitshuisjes geven we er weer een persoonlijkheid aan.
We pakken de straat weer terug.
Daarom roep ik je op om dat ook te doen. In je eigen huis welteverstaan. (Ik promoot geen vandalisme.)
Breng weer ziel in de producten die om je heen liggen.
Echt.
Doe het.
- Schrijf er met een viltstift je naam op of de datum waarop je het hebt gekocht.
- Grafeer het erin met zo’n graveerpen.
- Verzin namen.
Als dat niet altijd gaat, koop blanco labels in de winkel, knip ze op maat, plak ze op je spullen en schrijf er woorden op.
- Label je opladers, koffiezetapparaten en laptops.
- Schrijf inspirerende quotes erop.
- Maak een tekening.
- Zet je initialen erop.
- Geef instructies.
- Zeg wat het is.
- Verzin namen.
Maak het van jou.
Blaas er een ziel in. Als een dikke middelvinger naar de massaproductie.
De wereld is van jou.
Mijn oplader heb ik vernoemd naar een Griekse god
Het fascinerende aan de Griekse mythologie is dat elke god en elk verhaal de menselijke tekortkomingen omschrijft. Maar ook de oerbehoeftes die we hebben. De dilemma’s die we in het leven tegenkomen.
De Griekse mythologie gaat over hoe het is om een mens te zijn. Het helpt om via deze bril naar de wereld te kijken. De Griekse goden zijn overal om ons heen en zitten in ons.
De objecten die we om ons heen verzamelen, vervullen een behoefte in onze menselijke tekortkomingen.
Daarom geef ik mijn objecten de namen van Griekse goden.
- Mijn AirPods heten Apollo. God van de muziek.
- Mijn snellader heet Helios. God van het licht. En licht is energie.
- Mijn Boox Palma waar ik al mijn digitale boeken op lees, heet Athena. Godin van de kennis.
- Mijn telefoon heet Pandora.
- Mijn laptop heet Hephaistos. God van de productiviteit.
Verklaar me voor gek, maar het geeft een heel andere band met deze objecten die ik elk uur wel minimaal een keer aanraak.
Liefs,
Tomson
PS
Maar even serieus: je wordt toch niet gesponsord om met het logo van bedrijven rond te lopen? Sticker ze weg.
